One must have chaos within oneself, to give birth to a dancing star. Thus Spoke Zarathustra (1885)
Foto Astrid Mora - Ijsland
Winterwonderland
De herfst en de winter zijn in één klap gekomen. Alle bladeren zijn eraf, van de grote wilg, de logge reus die elk jaar meer plaats inneemt en ons onderkomen doornroosjesgewijs tracht af te sluiten van de buitenwereld. Zijn bladeren liggen bruin te worden op de grond. Het tapijt dat ze vormen is tien centimeter dik. Als ze liggen te wachten om opgeveegd te worden, dan zal ik hen teleurstellen. Binnen ruikt het immers naar Canelle de Noël, de voorraadkast zit vol en de haard brandt. Mij krijg je met geen stokken buiten. Er spint meer dan genoeg leven binnen. De grote kinderen met hun lange armen en benen studeren boven, alsof ze het menen. Ik schreef verder aan mijn nieuwe roman en aan de Burnoutrevolte, wat geen roman is, maar mogelijks iets voor jullie, lezers van deze brief. Nog even geduld.
Ik denk veel na. Dat is nodig en ook heerlijk, hier bij mijn haardvuur, onder mijn melkkleurige gearmbreide plaid van twee en een halve kilo, die ruikt naar vers geschoren schaap. Ik denk na over burn-out, mijn klanten die er net uit zijn, zij die er bijna in dreigen te verdrinken, over hoe dat werkt en hoe dat komt; over de hyperactieven, de hoogbegaafden, de hooggevoeligen en de hoogbewusten, over al die X-men zogezegd, die ik probeer te helpen zich met de wereld te verzoenen zonder zichzelf te verloochenen; over degenen met rechtgeaarde angst; over de moedigen ook die al overschot hebben en leiderschap opnemen. Dat dit leiderschap niet zelden in het verlengde ligt van die oorspronkelijke angst is een interessante waarheid, waaraan ik me verwarmen kan. Ertussen ligt een transformatie, meer niet. Net zoals de winter voor de lente komt. Daarom is er hoop, dat geloof ik oprecht en niet alleen omdat het bijna kerst is. Er is hoop omdat de wereld op ieder van ons wacht, elk van ons een talent heeft dat wil losbreken, de pijn, of het verlangen dat we voelen ons ook kan stuwen, veranderen en porren om iets waardevols te gaan doen. De ene winterslaap is langer dan de andere. En dan? Het duurt zolang het duurt. Ik kan me niets mooiers voorstellen om aan te denken, terwijl buiten de wind tempeest, het licht schaars is, bleek en ijzig, maar onverminderd wonderbaarlijk, zoals de winter, de wereld en het leven zelf.
Verder in deze brief: leiderschap 2020 - inspirerende boeken en films - kerstoverlevingstips en geurige kerstgeschenken. Geniet ervan!
Comments